Działalność gospodarcza i umowa o pracę a PIT-2 – interpretacja KIS z 19-7-2022 r. – 0114-KDIP3-2.4011.489.2022.2.MR

Działalność gospodarcza i umowa o pracę a PIT-2. Czy przedsiębiorca jednocześnie zatrudniony na umowę o pracę ma prawo do złożenia pracodawcy PIT-2?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

(…) Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 kwietnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku złożenia PIT-2. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 czerwca 2022 r. (wpływ 11 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą oraz pracuje Pani na pełnym etacie w innej firmie. Działalność gospodarcza osiąga bardzo niskie dochody (stanowi to tylko dodatkowe niewielkie źródło dochodu). Dochód jest na tyle niski, iż nie ma Pani możliwości odpisania kwoty wolnej od podatku. W ubiegłym roku nie powstawały zaliczki na podatek dochodowy, ze względu na duże koszty prowadzenia działalności oraz możliwość odpisania składki zdrowotnej od podatku. W tym roku dochód wypada jeszcze słabiej. Oświadczenie PIT-2 może złożyć pracownik, który nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki. Czy obowiązuje to również w przypadku, gdy pracownik prowadzi działalność gospodarczą, ale nie płaci z tego tytułu zaliczek, ponieważ jego dochód nie osiąga kwoty wolnej od podatku.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Przedmiotem Pani zapytania jest 2022 rok.

Prowadzona przez Panią jednoosobowa działalność gospodarcza jest opodatkowana na zasadach ogólnych (KPiR).

Sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego.

Pracodawca pobiera zaliczki od wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę.

Wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę przekroczy miesięcznie kwoty 2 500 zł w okresie będącym przedmiotem zapytania.

Pytanie

Czy w przypadku, gdy prowadzi Pani działalność gospodarczą, ale nie płaci Pani z tego tytułu zaliczek, ponieważ Pani dochód nie osiąga kwoty wolnej od podatku, to może Pani złożyć oświadczenie PIT-2? Czy w tym przypadku jest możliwość potrącania kwoty wolnej od podatku z wynagrodzenia w firmie, gdzie pracuje Pani na umowie o pracę?

Pani stanowisko w sprawie

W związku z tym, że w działalności gospodarczej osiąga Pani niski dochód, od którego nie powstają do opłacenia zaliczki na podatek dochodowy, może Pani zastosować kwotę zmniejszającą podatek w firmie, w której pracuje Pani na umowie o pracę, składając PIT-2.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 i 3 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są:

1) stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

3) pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 2 ww. ustawy, stanowi, że:

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Stosownie do treści art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a, 2 i 2a zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli pracownik złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1) nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika albo otrzymuje emeryturę lub rentę za pośrednictwem płatnika i złożył wniosek, o którym mowa w art. 34 ust. 2a;

2) nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;

3) nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;

4) nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;

5) ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.

Zgodnie z art. 32 ust. 3a ww. ustawy:

Oświadczenia, o którym mowa w ust. 3, nie składa się, jeżeli stan faktyczny wynikający z oświadczenia złożonego w latach poprzednich nie uległ zmianie.

W świetle art. 44 ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy osiągający dochody:

1) z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14,

2) uchylony – są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

W myśl art. 44 ust. 3 ww. ustawy:

Podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1) obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz najniższej stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1,

2) zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26 i art. 27,

3) zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

Zatem, w stanie prawnym, obowiązującym w 2022 r. podatnik, który uzyskuje dochody, od których powinien odprowadzać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pozarolnicza działalność gospodarcza), nie ma możliwości złożenia płatnikowi oświadczenia PIT-2 celem stosowania kwoty wolnej od podatku.

Natomiast od 1 stycznia 2023 r. podatnik będzie mógł swobodnie decydować o zastosowaniu kwoty wolnej przez płatnika.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawą z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 1265) wprowadzono zmiany m.in. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które obowiązują od 1 stycznia 2023 r.

Zgodnie z art. 31b ust. 1 ww. ustawy, w ww. brzmieniu:

W przypadkach, o których mowa w art. 32, art. 34 ust. 3, art. 35 ust. 1 pkt 1-4 i 7-9 oraz art. 41 ust. 1, płatnik pomniejsza zaliczki o kwotę stanowiącą nie więcej niż 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, jeżeli podatnik złoży temu płatnikowi oświadczenie o stosowaniu pomniejszenia.

Stosownie do art. 31b ust. 2 ww. ustawy:

Oświadczenie o stosowaniu pomniejszenia podatnik może złożyć nie więcej niż trzem płatnikom.

W myśl art. 31b ust. 3 ww. ustawy:

W oświadczeniu o stosowaniu pomniejszenia podatnik wskazuje, że płatnik jest uprawniony do pomniejszenia zaliczki o kwotę stanowiącą:

1) 1/12 kwoty zmniejszającej podatek albo

2) 1/24 kwoty zmniejszającej podatek, albo

3) 1/36 kwoty zmniejszającej podatek.

W świetle art. 31b ust. 4 ww. ustawy:

W przypadkach, o których mowa w art. 33, art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1 pkt 5 i 6 oraz art. 42e, płatnik pomniejsza zaliczkę o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, chyba że podatnik złoży temu płatnikowi oświadczenie, o którym mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, albo wniosek o rezygnację ze stosowania pomniejszenia.

Przepis art. 31b ust. 5 ww. ustawy, stanowi, że:

W przypadku uzyskiwania w danym miesiącu przychodów od więcej niż jednego płatnika podatnik może zło-żyć oświadczenie o stosowaniu pomniejszenia, jeżeli:

1) łączna kwota pomniejszenia stosowana przez wszystkich płatników w tym miesiącu nie przekracza kwoty stanowiącej 1/12 kwoty zmniejszającej podatek oraz

2) w roku podatkowym podatnik za pośrednictwem płatnika nie skorzystał w pełnej wysokości z pomniejszenia kwoty zmniejszającej podatek, w tym również gdy złożył wniosek o niepobieranie zaliczek w danym roku podatkowym, o którym mowa w art. 31c.

Mając na uwadze powyższe, w 2022 r. nie może Pani złożyć oświadczenia PIT-2 u pracodawcy w firmie, gdzie pracuje Pani na umowę o pracę. Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą, do dochodów której ma zastosowanie art. 44 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez wpływu na powyższe pozostaje fakt, że osiąga Pani niski dochód, od którego nie powstają do opłacenia zaliczki na podatek dochodowy.

Możliwość zastosowania kwoty zmniejszającej podatek w firmie, w której pracuje Pani na umowę o pracę poprzez złożenie oświadczenia PIT-2 będzie Pani mieć od 1 stycznia 2023 r.

 

 

źródło: https://eureka.mf.gov.pl/

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję

Wyroki / Interpretacje / Stanowiska dla Kadr i Płac

One Thought to “Działalność gospodarcza i umowa o pracę a PIT-2 – interpretacja KIS z 19-7-2022 r. – 0114-KDIP3-2.4011.489.2022.2.MR”

  1. […] Kategoria: Interpretacje i Orzeczenia z zakresu Kadr i Płac Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19-7-2022 r. – 0114-KDIP3-2.4011.489.2022.2.MR – zobacz interpretację (najnowsza interpretacja dotycząca zagadnienia: Działalność gospod… […]

Zostaw komentarz